Czy pójdę do nieba?

 Prawie każdy uważa siebie za dobrego i jest przekonany, że posiada ważne i nieprzeciętne zalety.

O niektórych ludziach mówimy, że mają wysoką samoocenę, a czasem wręcz, że są zakochani w sobie. O innych, że mają samoocenę niską lub są zakompleksieni.

Ale rozpoznanie niskiej i wysokiej samooceny wcale nie jest takie proste.

Ja wielokrotnie zastanawiałam się jakie mam zalety, jakie mam wady.

Czy pójdę do nieba?

Zdaniem psychologów, prawie każdy człowiek, jeśli nie cierpi na depresję, uważa siebie za dobrego i jest przekonany, że posiada ważne i nieprzeciętne zalety, a jego wady są pospolite, powszechne i w gruncie rzeczy mało istotne. Mimo to wśród całego tego grona ludzi dobrze o sobie myślących jakaś część ma problemy z samooceną.

W poradnikach psychologicznych wyczytałam, że niska samoocena rzadko objawia się złym mniemaniem na swój temat. Czasem na pierwszy rzut oka może być w ogóle niewidoczna.

Jak ujawnia się niska samoocena?

Przede wszystkim sprawia ona, że człowiek ma bardzo niestabilny, zmienny obraz siebie. Jednego dnia myśli o sobie bardzo dobrze, drugiego przeżywa załamanie i myśli o sobie źle.

Typowym objawem zaniżonej samooceny jest niejasność obrazu siebie. Człowiek nie potrafi odpowiedzieć jaki jest, nie zna swoich zalet, wad. Tu psycholodzy odkryli bardzo ciekawą rzecz: otóż okazuje się, że gdy obraz siebie staje się bardziej klarowny, rośnie zarazem poczucie zaufania do siebie i samoakceptacja. To paradoks – im więcej wiemy o sobie, także o swoich wadach – tym wyższą mamy samoocenę i tym łatwiej nam siebie zaakceptować.

Ja powoli zdobywam wiedzę na swój temat. To trudna nauka i żmudna praca.

Wiele już wiem o sobie, ale jeszcze długa droga przede mną. Dlaczego?

Bo mam świadomość, że chociaż lubię siebie, to wysoka samoocena idzie w parze z częstszym przeżywaniem pozytywnych emocji, a rzadszym przeżywaniem negatywnych.

Ludzie z wysoką samooceną mają przeważnie dobry humor.

Jak powiedział pewien psycholog: „Życie składa się z chwil dobrych i złych. Sztuka polega na tym, aby przedłużać te pierwsze i skracać te drugie”.

I tego się trzymam.

Czy pójdę do nieba?